Jósep starði á vin sinn sem sat handan borðsins og talaði látlaust. Hann dáðist að því hvernig nasavængirnir bærðust í takt við orðin sem flæddu úr munninum. Hann naut þess að fylgja eftir hreyfingu adamseplisins sem dúaði upp og niður eins og dufl í vægum öldugangi.
Jósep hafði ekki hugmynd um það hvað vinurinn var að segja. Við erum öll fædd með mismunandi næm skilningarvit. Jósep hafði mun næmari sjón en heyrn. Þess vegna valdi hann sér vini sem töluðu mikið en héldu innihaldsrýrar ræður sem kröfðust ekki nauðsynlega áheyrnar.
